"ne kadar yamulduysa da bünyeye giren nikotin ve malt miktarı ile doğru orantılı olarak gerçekleşecek sonunda olacaklar. kademe kademe atlayarak gerçekleşek. sonunda. ama illa ki gerçekleşecek. ve rahatı bozmadan dönüp arkasına bakabilecek insan. nerede, nasıl sorularının yanına neden'i getirmezse olmayacak. işaret parmağı ile orta parmak arasındaki sigaraya rağmen eller kafaya götürülecek tüm kontrolsüzlükle. ışıkta olmaz bunlar. yemiş insan klişeyi, klasiği. evet oda karanlık. sobanın ışığı, sigaranın koru ve mütemadiyen yanan çakmağın alevi... tümü tümü sadece bu kadar ışık. içi ile dışı arasındaki vurumlar müziğin sesinin kısılmasını söylüyorlar sandırsa da öyle olmadığını yalanlarla kandırmak. üçü geçip beş noktalı biten cümlelere insanı itmekten daha da öteye gitmeyecektir belki. yine de... ve belki arada sırada... nefret edilen çift sayıları bu kadar sevmek. 6'ya bu kadar hayran olmak... ve özleştirmek "o"nun haberi bile olmadan.

hayır ben bırakmadım orada. o zaten oradaydı."