üvey evlat

<20130611/b>

#

<
Genel olarak sakin biriyim. Ya da sakin görünmek konusunda doğan görünümlü şahinim. Türk hafızasında bu kadar yer eylemiş bir şeyin şahsımı anlatırken kullanılmak konusunda bu kadar popüler olması ne kadar iyi bilmiyorum. Her zaman sevdiğim kelimeler,öbekler, deyimler ve daha bir çok şeyler vardır ve ben onları her dönemimde anarak sadakatimi de gösteriyorum. Az önce birilerinin yazdıklarını okudum sonra o geçmişteki yazıların geleceğine yani bugüne döndüm, bulundukları durumları düşündüm ve tam olarak nerede olduğumu kestirmeye çalıştım. Çok ilginç, gerçekten çok ilginç, ben o zamanki şeylerin yine olacağını biliyorum ama hepsine rağmen üzerinden 3 kere geçtiğim şu yolda hansel ve gretel'e yol gösteren ekmek kırıntısı misali ayak izlerimi görüyor olsam ve hatta ayak izlerinin şahsıma ait olduğunu CSI ekibi tarafından bile doğrulatıyor olsam da engel olamıyorum. BU galiba çok sevdiğim filmleri 3-5 kere izlemeyi tercih etmem gibi bir şey. Hem zaten ne kadar hırpalanabilirsin ki? Neyse ben yine şarkımı hazırladım: Rob Dougan- Left me for dead.
Sen üzülme bebek ben tam bir başak burcu olarak hazırlıklı geldim. Durumu tarifleyecek şarkımı bile hazırladım. Şu an " you were gone before i hit the ground" diyor aslında şimdiki zamanda bakarsak geçmişteki olay şu an tekerrür ediyorsa ve aynı şeyler olacaksa sen ben yere çarpmadan önce bile gelmemiş oluyorsun. Evet giderek daha ekonomik oluyorum galiba, üzüntüsünü bile tek taraflı yaşayan/yaşayacak olan insan. Az önce yazdığım yazılara baktım, gördüğüm o mükemmel sembollü rüyayı okudum, aslında her şey orada yazılmış ben görememişim. Her zamanki gibi, şimdiki zaman öyle bir şey ki insanı kör ediyor. En azından görüşünü bozuyor. Adını katarakt koyabilirim şimdiki zamanın. Bak ben kendini gerçekleştiren kehanet kadrosundan sana bir posta opeth- ending credits çalıyorum. Böylece geleceği gördüğümü iddia edebilecek ve hatta bundan gelir bile sağlayabileceğim. Diğer yanda sadece gözümün ucu bile baktığım bir şeyler var.Ve aslında az önce ve daha önce ve biraz daha önce ve hatta 3 sene önce ve bir de 2 sene önce anladığım şuydu, benim asıl bakmam gerekenler o gözümün ucu ile bakmam gerekenler. Ya da değil bilmiyorum bazen o kadar anlamsız şeylere aşırı anlam yüklemişken buluyorum ki kendimi en sonunda acaba en az anlamı yüklediklerime mi en fazla anlamı yüklemeliydim sonra o takatukaları takatukacıya takatukalattırmadan geri mi döneydim diye diye düşünüyorum. Bazı insanlar ve onlara dair düşünceler bumerang gibi, spiritüel bumerang hatta, siktirin gidin artık, nezaketim bu noktalarda başıma bela oluyor, nezaketsizliğim bile işe yaramıyor bu noktada ilahi güçler, animeler, harry potterlar ve yüzüklerin efendisine ihtiyacım oluyor. elenium ve tamuliden bahsetmedim. en başından anlaşalım ben gecenin sonuna yürüyenim. böyle kalacak ve hatta iş haricinde noktadan sonra bir boşluk bırakıp büyük harfle başlamayacak da biriyim. bu hep böyle kalacak. ben kabullendim ama aynı içeriği farklı bir zamanda yazaerken yine geçmişi anacak olan o biraz daha değişmiş olan selda bileceksin ki sen de kabulleneceksin, yapmayacaksın.
evet şimdi gidin artık. tanımsız değilim ama kararsızım ve atomum, ışıma yapıyorum ve bu galiba ve maalesef ki size zarar vermiyor, zarar görmemesi gereken kişilere zarar veriyor bir de kilo ve önem kaybediyorum.
masamın üzerinde okumamak ve yazmamaktan sadece anlamsızca gün geçirmekten sebep birikmiş toz gibisiniz ve ben bu konuda annem gibiyim, itina ile o fiber doku hedeli bezi ıslatıp masayı sileceğim, masamı da diyebilirim oda en nihayetinde bana ait, virginia hanım bıraktı. kafamı kızdırırsanız varolduğunuz yere bir dantel sererim.
here lies the hikayenin sonu.
br>
Göğe bırakılan <0 Yorum/span>

<00:36/b>

<